திருக்குறள் - அதிகாரம் - 127. அவர் வயின் விதும்பல்

 

வாளற்றுப் புற்கென்ற கண்ணும் அவர்சென்ற

நாளொற்றித் தேய்ந்த விரல். - 1261

அவரின் வழிபார்த்தே கண்களும், நாட்குறித்தே விரல்களும் தேய்ந்தன 

இலங்கிழாய் இன்று மறப்பின்என் தோள்மேல்

கலங்கழியும் காரிகை நீத்து. -1262

தோழி பிரிவால் வாடும் நான், அவரை மறந்தால்  மேலும் மெலிவேன்

உரன்நசைஇ உள்ளம் துணையாகச் சென்றார்

வரல்நசைஇ இன்னும் உளேன். - 1263

ஊக்கமுடன் போருக்குச் சென்றவரை, எதிர்பார்த்தே இன்னும் உள்ளேன்

கூடிய காமம் பிரிந்தார் வரவுள்ளிக்

கோடுகொடு ஏறுமென் நெஞ்சு. - 1264

என்னுள் கலந்தவா் வருகையை, மரங்களின் உச்சியில் தேடும் நெஞ்சம்

காண்கமன் கொண்கனைக் கண்ணாரக் கண்டபின்

நீங்கும்என் மென்தோள் பசப்பு. - 1265

காதலரைக் கண்ணாரக் கண்டால் என் பசலை நோய் நீங்கும்

வருகமன் கொண்கன் ஒருநாள் பருகுவன்

பைதல்நோய் எல்லாம் கெட.- 1266

ஒருநாள் வருவார் காதலர், அப்போது துன்பம் தீர இன்பம் துய்ப்பேன் 

புலப்பேன்கொல் புல்லுவேன் கொல்லோ கலப்பேன்கொல்

கண்அன்ன கேளிர் வரன்? - 1267

என்னவரைக் கண்டால் ஊடுவேனோ! தழுவுவேனோ! கூடுவேனோ

வினைகலந்து வென்றீக வேந்தன் மனைகலந்து

மாலை அயர்கம் விருந்து. - 1268

வெற்றியுடன் வரும்நாளில், மனைவியுடன் விருந்துண்டு மகிழ்வோம்

ஒருநாள் எழுநாள்போல் செல்லும்சேண் சென்றார்

வருநாள்வைத்து ஏங்கு பவர்க்கு. - 1269

பிரிந்தவளுக்கு ஒருநாள்கூட ஏழுநாள் போலச் செல்லும்

பெறின்என்றாம் பெற்றக்கால் என்னாம் உறினென்றாம்

உள்ளம் உடைந்துக்கக் கால். -1270

பிரிவால் மனம்வாட பெற்ற வெற்றியால் பயன் இல்லை