திருக்குறள் - அதிகாரம் - 125. நெஞ்சோடு கிளத்தல்

 

நினைத்தொன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும்

எவ்வநோய் தீர்க்கும் மருந்து. - 1241

நெஞ்சே! பிரிவுநோய் தீர நல்லதொரு மருந்தைச் சொல்லாயோ!

காதல் அவரிலர் ஆகநீ நோவது

பேதைமை வாழியென் நெஞ்சு. - 1242

அன்பில்லாத அவரிடம் நீமட்டும் அன்பைப் பொழிவது அறியாமையே 

இருந்துள்ளி என்பரிதல் நெஞ்சே பரிந்துள்ளல்

பைதல்நோய் செய்தார்கண் இல். - 1243

பிரிந்தவா் வருந்தாதிருக்க, நெஞ்சே நீ என்னுடன் வருந்திப் பயனென்ன

கண்ணும் கொளச்சேறி நெஞ்சே இவையென்னைத்

தின்னும் அவர்க்காணல் உற்று. - 1244

நெஞ்சே!அவரைக் காண, கொல்லும் கண்களையும் அழைத்துச்செல்

செற்றார் எனக்கை விடல்உண்டோ நெஞ்சேயாம்

உற்றால் உறாஅ தவர். - 1245

நாம் விரும்பியும், நம்மை விரும்பாதவரை வெறுக்க இயலவில்லையே

கலந்துணர்த்தும் காதலர்க் கண்டாற் புலந்துணராய்

பொய்க்காய்வு காய்திஎன் நெஞ்சு. - 1246

காதலரைக் கண்டால் கோபம் மறக்கும் நெஞ்சே உனக்கேன் ஊடல்!   

காமம் விடுஒன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே

யானோ பொறேன்இவ் விரண்டு.- 1247

நெஞ்சே! காமம், நாணம் இரண்டில் ஒன்றைவிடு! இரண்டும் கொல்லும்

பரிந்தவர் நல்காரென்று ஏங்கிப் பிரிந்தவர்

பின்செல்வாய் பேதைஎன் நெஞ்சு. - 1248

அன்பின்றிப் பிரிந்த காதலர் பின்செல்வது ஏன் பேதை நெஞ்சே

உள்ளத்தார் காத லவராக உள்ளிநீ

யாருழைச் சேறியென் நெஞ்சு. - 1249

மனதில் நீங்கா காதலரைத் தேடி நீ யார் பின்னே செல்கிறாய்? 

துன்னாத் துறந்தாரை நெஞ்சத்து உடையேமா

இன்னும் இழத்தும் கவின். - 1250

பிரிந்தவரை நெஞ்சத்தில் நினைத்தால் மீதி  அழகையும் இழப்போம்