திருக்குறள் - அதிகாரம் - 123. பொழுது கண்டு இரங்கல்

மாலையோ அல்லை மணந்தார் உயிருண்ணும்

வேலைநீ வாழி பொழுது. - 1221

மாலைக் காலமே நீ பொழுதல்ல! பிரிந்தோர் உயிரை உண்ணும் வேல்!

புன்கண்ணை வாழி மருள்மாலை எம்கேள்போல்

வன்கண்ண தோநின் துணை?    - 1222

மயங்கும் மாலையே? உன் துணையும் என் காதலர் போல் கொடியவரோ

பனியரும்பிப் பைதல்கொள் மாலை துனிஅரும்பித்

துன்பம் வளர வரும். - 1223

பிரிவில் வாடும் என்னை மேலும் துன்பத்தால் வாட்டும் இந்த மாலைநேரம்

காதலர் இல்வழி மாலை கொலைக்களத்து

ஏதிலர் போல வரும்.-1224

காதலர் இல்லாத போது கொலைக்களத்தில் எதிரிபோல வரும் மாலை!

காலைக்குச் செய்தநன்றுஎன்கொல்? எவன்கொல்யான்

மாலைக்குச் செய்த பகை? - 1225

காலைக்கு என்ன நன்மை செய்தேன்? மாலைக்கு என்ன தீங்கிழைத்தேன்?

மாலைநோய் செய்தல் மணந்தார் அகலாத

காலை அறிந்த திலேன். - 1226

மாலை நேரம் கொடியது என்பது,காதலரில்லாத போதே தெரிகிறது! 

காலை அரும்பிப் பகலெல்லாம் போதாகி

மாலை மலரும்இந் நோய். - 1227

காலை அரும்பி, பகலில் பேரரும்பாகி, மாலையில் மலரும் காதல் நோய்

அழல்போலும் மாலைக்குத் தூதாகி ஆயன்

குழல்போலும் கொல்லும் படை. - 1228

தீ போன்ற மாலைக்கு,ஆயனின் குழலும் கொல்லும் படையாகிவிடும் 

பதிமருண்டு பைதல் உழக்கும் மதிமருண்டு

மாலை படர்தரும் போழ்து. - 1229

என் அறிவை மயக்கும் மாலைப்பொழுது இந்த ஊரையும் மயக்குமோ!

பொருள்மாலை யாளரை உள்ளி மருள்மாலை

மாயும்என் மாயா உயிர். - 1230

பொருளுக்காகப் பிரிந்தவரையே எண்ணி என் அழியாத உயிர் அழிகிறது