திருக்குறள் - அதிகாரம் - 120. தனிப்படர் மிகுதி

 

தாம்வீழ்வார் தம்வீழப் பெற்றவர் பெற்றாரே

காமத்துக் காழில் கனி. - 1191

விரும்பியவர் விரும்பினால் அக்காதல் விதையில்லா பழம் போன்றது

வாழ்வார்க்கு வானம் பயந்தற்றால் வீழ்வார்க்கு

வீழ்வார் அளிக்கும் அளி. - 1192

விரும்பியவர் மீது பொழியும் அன்பானது, மழை பொழிவது போன்றது

வீழுநர் வீழப் படுவார்க்கு அமையுமே

வாழுநம் என்னும் செருக்கு. -1193

விரும்பியவர் பிரிந்தாலும் சேர்வோம் என்ற செருக்குடன் வாழ்வர் 

வீழப் படுவார் கெழீஇயிலர் தாம்வீழ்வார்

வீழப் படாஅர் எனின். - 1194

ஒருவருக்கொருவர் அன்புடன் வாழ்வதே நல்வாழ்வு

நாம்காதல் கொண்டார் நமக்கெவன் செய்பவோ

தாம்காதல் கொள்ளாக் கடை. - 1195

நாம் காதலித்தவர் நம்மைக் காதலிக்காவிட்டால், அவரால் பயனில்லை

ஒருதலையான் இன்னாது காமம்காப் போல

இருதலை யானும் இனிது. - 1196

ஒருதலைக் காதல் துன்பம், காவடி போன்ற இருதலைக் காதலே இன்பம்

பருவரலும் பைதலும் காணான்கொல் காமன்

ஒருவர்கண் நின்றொழுகு வான். - 1197

காமன் ஆண்கள் பக்கமே இருந்து பெண்கள் மீது போர் தொடுக்கிறான் 

வீழ்வாரின் இன்சொல் பெறாஅது உலகத்து

வாழ்வாரின் வன்கணார் இல். - 1198

காதலரின் இன்சொல்லின்றி பிரிந்து உயிர்வாழ்வோரே கல் நெஞ்சத்தவர்

நசைஇயார் நல்கார் எனினும் அவர்மாட்டு

இசையும் இனிய செவிக்கு. - 1199

காதலர் விரும்பாவிட்டாலும், அவரது புகழைக் கேட்பது இன்பம் செவிக்கு

உறாஅர்க்கு உறுநோய் உரைப்பாய் கடலைச்

செறாஅய் வாழிய நெஞ்சு. - 1200

கல்நெஞ்சத்தவரிடம் துன்பம் கூறுவதைவிட, கடலை தூர்ப்பது எளிது