அலரெழ ஆருயிர் நிற்கும் அதனைப்
பலரறியார் பாக்கியத் தால். - 1141
பழிமொழியால் நிற்கும் என்னுயிர். இதை
ஊரார் அறியாதது என் வரம்
மலரன்ன கண்ணாள் அருமை அறியாது
அலர்எமக்கு ஈந்ததுஇவ் வூர். - 1142
என்னவள் அருமையறியாது அலர் தூற்றி எம்காதலை
சேர்த்தது இவ்வூர்
உறாஅதோ ஊரறிந்த கௌவை அதனைப்
பெறாஅது பெற்றன்ன நீர்த்து. - 1143
ஊரார் தூற்றும் பழிமொழியால் பெறாத இன்பத்தை
பெற்றது போன்றது
கவ்வையால் கவ்விது காமம் அதுவின்றேல்
தவ்வென்னும் தன்மை இழந்து. - 1144
பழிமொழியால் வாழ்கிறது எம் காதல், அஃதின்றி ஏது இன்பம்
களித்தொறும் கள்ளுண்டல் வேட்டற்றால் காமம்
வெளிப்படுந் தோறும் இனிது. - 1145
உண்ணும்போதே மயக்கும் கள்! பேசும்போதெல்லாம்
இனிக்கும் அலர்
கண்டது மன்னும் ஒருநாள் அலர்மன்னும்
திங்களைப் பாம்புகொண் டற்று. - 1146
ஒரே பார்வைதான் நிலவைப் பாம்பு விழுங்கியதுபோல, ஊரே பரவியது
ஊரவர் கௌவை எருவாக அன்னைசொல்
நீராக நீளும்இந் நோய். - 1147
அலரே எருவாக, தாயின் கடுஞ்சொல்லே நீராக வளர்கிறது காதல்
நெய்யால் எரிநுதுப்பேம் என்றற்றால் கௌவையால்
காமம் நுதுப்பேம் எனல். - 1148
நெய்யால் தீயை அணைக்கமுடியாது! அலரால்
காதலைத் தடுக்கமுடியாது
அலர்நாண ஒல்வதோ அஞ்சலோம்பு என்றார்
பலர்நாண நீத்தக் கடை. - 1149
அஞ்சாதே என்றவரே நீங்கியபின் அலருக்கு
அஞ்சியிருக்கமுடியுமா?
தாம்வேண்டின் நல்குவர் காதலர் யாம்வேண்டும்
கௌவை எடுக்கும்இவ் வூர். - 1150
ஊரார் தூற்றும் பழிமொழியால்தான் இன்று
அவருடன் செல்கிறேன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக