திருக்குறள் - அதிகாரம் - 103. குடிசெயல்வகை

 

கருமம் செயஒருவன் கைதூவேன் என்னும்

பெருமையின் பீடுடையது இல். - 1021

தன்குடியை உயர்த்துவது போன்ற உயர்ந்தது வேறில்லை

ஆள்வினையும் ஆன்ற அறிவும் எனஇரண்டின்

நீன்வினையால் நீளும் குடி. - 1022

முயற்சி, அறிவு என்னும் இரண்டின் துணையால் குடும்பம் உயரும்

குடிசெய்வல் என்னும் ஒருவற்குத் தெய்வம்

மடிதற்றுத் தான்முந் துறும்.- 1023

குடியை உயர்த்த நினைப்பவருக்குத் தெய்வம் விரைந்து உதவும்    

சூழாமல் தானே முடிவெய்தும் தம்குடியைத்

தாழாது உஞற்று பவர்க்கு. - 1024

குடியை உயர்த்த எண்ணுபவர்க்கு பல செயல்கள் தாமே முடியும்

குற்றம் இலனாய்க் குடிசெய்து வாழ்வானைச்

சுற்றமாச் சுற்றும் உலகு. - 1025

குடிகளைக் காக்கும் குற்றமற்றவனுக்கு சுற்றம் நிறையும்

நல்லாண்மை என்பது ஒருவற்குத் தான்பிறந்த

இல்லாண்மை ஆக்கிக் கொளல். - 1026

தன்குடியை ஆள்வதே நல்லாண்மை எனப்படும்

அமரகத்து வன்கண்ணர் போலத் தமரகத்தும்

ஆற்றுவார் மேற்றே பொறை.  - 1027

போர்க்களத்து வீரர்போல், குடி உயர உழைப்பவர்க்கே பொறுப்பு வரும்

குடிசெய்வார்க் கில்லை பருவம் மடிசெய்து

மானங் கருதக் கெடும். - 1028

குடிகளை எல்லாக் காலமும் காக்க வேண்டும்

இடும்பைக்கே கொள்கலம் கொல்லோ குடும்பத்தைக்

குற்றம் மறைப்பான் உடம்பு. - 1029

குடும்பத்தின் துன்பத்தைத் தாங்குபவன், துன்பத்திற்கே பாத்திரமாவான்

இடுக்கண்கால் கொன்றிட வீழும் அடுத்தூன்றும்  

நல்லாள் இலாத குடி. - 1030

துன்பத்தைத் தாங்குவோர் இல்லாத குடி அழிந்துவிடும்