திருக்குறள் - அதிகாரம் - 97. மானம்

 

இன்றி அமையாச் சிறப்பின ஆயினும்

குன்ற வருப விடல். - 961

மானத்திற்கு இழுக்கானதை எந்நிலையிலும் செய்யற்க   

சீரினும் சீரல்ல செய்யாரே சீரொடு

பேராண்மை வேண்டு பவர். - 962

புகழுக்காக மானத்தை விடாதவரே, புகழுடன் வாழ்வர்

பெருக்கத்து வேண்டும் பணிதல் சிறிய

சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு. - 963

உயர்வில் பணிவும், வறுமையில் உயர்வும் வேண்டும்   

தலையின் இழிந்த மயிரினையர் மாந்தர்

நிலையின் இழிந்தக் கடை. - 964

தன் நிலையில் தாழ்ந்தவர், உதிர்ந்த தலைமுடிக்கு சமமானவர்

குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர் குன்றுவ

குன்றி அனைய செயின். -965

மலைபோன்றவரும் சிறுதவறினால் தன்னிலை குன்றிவிடுவர்

புகழ்இன்றால் புத்தேள்நாட்டு உய்யாதால் என்மற்று

இகழ்வார்பின் சென்று நிலை. - 966

இகழ்வாரின் பின்சென்றால் புகழும், நல்வாழ்வும் கிடைக்காகது

ஒட்டார்பின் சென்றொருவன் வாழ்தலின் அந்நிலையே

கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று. - 967

தன்னை மதியாதவரின் பின்சென்று வாழ்வதின் அழிவதே மேல்

மருந்தோமற்று ஊன்ஓம்பும் வாழ்க்கை பெருந்தகைமை

பீடழிய வந்த இடத்து. - 968

மானம் அழிந்தபின் உடலைப் போற்றி வாழாதே

மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார்

உயிர்நீப்பர் மானம் வரின். - 969

முடிஉதிர்ந்தால் மானும், மானம் இழந்தால் நல்லோரும் உயிர் நீ்ப்பர்

இளிவரின் வாழாத மானம் உடையார்

ஒளிதொழுது ஏத்தும் உலகு. - 970

அவமானத்தால் இறந்தாரை உலகம் வணங்கும்