மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர்
வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று. - 941
வாதம், பித்தம், கபம் என்ற மூன்றே நோயின் தோற்றக் கூறு
மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது
அற்றது போற்றி உணின். - 942
செரித்தபின் உணவு உண்டால், உடலுக்கு மருந்தே தேவையில்லை
அற்றால் அளவறிந்து உண்க அஃதுடம்பு
பெற்றான் நெடிதுய்க்கும் ஆறு. - 943
நீண்டகாலம் வாழ, அளவுடன் உண்பதே மிகச்சிறந்த வழி
அற்றது அறிந்து கடைப்பிடித்து மாறல்ல
துய்க்க துவரப் பசித்து. - 944
செரித்தபின், காலத்துடன், ஏற்ற உணவை உண்ணவேண்டும்
மாறுபாடு இல்லாத உண்டி மறுத்துண்ணின்
ஊறுபாடு இல்லை உயிர்க்கு. - 945
மாறுபாடில்லாத உணவை, அளவுடன் உண்டால் நோயில்லை
இழவறிந்து உண்பான்கண் இன்பம்போல் நிற்கும்
கழிபேர் இரையான்கண் நோய். - 946
அளவுடன் உண்டால் நலம்! அதிகமாக உண்டால்
நோய்!
தீயள வன்றித் தெரியான் பெரிதுண்ணின்
நோயள வின்றிப் படும். - 947
பசியின் அளவறியாமல் அதிமாக உண்பவன் நோயாளியாவான்
நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும்
வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல். - 948
நோயின் தன்மை, அதன் காரணம், அதை நீக்கும் வழியறிந்து செய்
உற்றான் அளவும் பிணியளவும் காலமும்
கற்றான் கருதிச் செயல்.- 949
நோயாளி, நோயளவு, காலம் கருதி மருத்துவம் செய்யவேண்டும்
உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வானென்று
அப்பால் நாற் கூற்றே மருந்து. - 950
நோயாளி, மருத்துவர், மருந்து, துணைபுரிபவர் நான்கே மருத்துவம்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக