திருக்குறள் - அதிகாரம் - 84. பேதைமை

 

பேதைமை என்பதொன்று யாதெனின் ஏதங்கொண்டு

ஊதியம் போக விடல். - 831

பேதைமை என்பது தீயதை ஏற்று நல்லதைவிடுவதே 

பேதைமையுள் எல்லாம் பேதைமை காதன்மை

கையல்ல தன்கட் செயல். - 832

இயலாத செயல்களின் மேல் ஆசைகொள்ளுதல் பெரிய அறியாமை    

நாணாமை நாடாமை நாரின்மை யாதொன்றும்

பேணாமை பேதை தொழில். - 833

வெட்கம், ஆராய்ச்சி, அன்பு, பாதுகாப்பு இல்லாதவர்கள் பேதையர்      

ஓதி உணர்ந்தும் பிறர்க்குரைத்தும் தானடங்காப்

பேதையின் பேதையார் இல். - 834

கற்றுணர்ந்தும், கற்பித்தும் அதைப் பின்பற்றாதவர்களே பேதையர் 

ஒருமைச் செயலாற்றும் பேதை எழுமையும்

தான்புக் கழுந்தும் அளறு. - 835

ஏழு பிறப்பிற்கும் துன்பத்தைத் தேடுபவனே மூடன்

பொய்படும் ஒன்றோ புனைபூணும் கையறியாப்

பேதை வினைமேற் கொளின். - 836

அறிவில்லாதவன் செய்யும் செயலும் கெட்டு அவனும் கெடுவான்      

ஏதிலார் ஆரத் தமர்பசிப்பார் பேதை

பெருஞ்செல்வம் உற்றக் கடை.- 837

பேதையா் செல்வந்தரானால் பகைவர் உண்ண, உறவுகள் வறுமையாகும்

மையல் ஒருவன் களித்தற்றால் பேதைதன்

கையொன்று உடைமை பெறின். - 838

கள்ளுண்டவன் நிலை போன்றதே பேதை பெற்ற பெருஞ்செல்வம்

பெரிதினிது பேதையார் கேண்மை பிரிவின்கண்

பீழை தருவதொன் றில். - 839

பேதையாருடன் கொள்ளும் நட்பு, பிரிவில் வருத்தம் தராததால் இனியது

கழாஅக்கால் பள்ளியுள் வைத்தற்றால் சான்றோர்

குழாஅத்துப் பேதை புகல். - 840

அறிஞர் முன் முட்டாள் செல்வது, அழுக்கு காலுடன் படுத்தல் போன்றது