திருக்குறள் - அதிகாரம் - 69. தூது

 

அன்புடைமை ஆன்ற குடிப்பிறத்தல் வேந்தவாம்

பண்புடைமை தூதுரைப்பான் பண்பு. - 681

அன்பு, குடி, பண்பில் சிறந்தவனே தூது உரைப்பான் தகுதி 

அன்பறிவு ஆராய்ந்த சொல்வன்மை தூதுரைப்பார்க்கு

இன்றி யமையாத மூன்று.- 682

அன்பு, அறிவு, ஆய்ந்த சொல்வன்மை தூதுவனுக்குரியன

நூலாருள் நூல்வல்லன் ஆகுதல் வேலாருள்

வென்றி வினையுரைப்பான் பண்பு.-  683

நல்ல நூலறிவுடையவனே தூது செல்லத் தகுதியானவன்

அறிவுரு வாராய்ந்த கல்விஇம் மூன்றன்

செறிவுடையான் செல்க வினைக்கு - 684

அறிவு, தோற்றம், கல்வி இம்மூன்றும் தூதுவனுக்குரியன

தொகச் சொல்லித் தூவாத நீக்கி நகச்சொல்லி

நன்றி பயப்பதாந் தூது. - 685

தேவையானதை மட்டும் மகிழக் கூறி நன்மை பயப்பது தூது

கற்றுக்கண் அஞ்சான் செலச்சொல்லிக் காலத்தால்

தக்கது அறிவதாம் தூது. - 686

கற்று, அஞ்சாமல், மனதில் பதியுமாறு கூறி குறிப்பறிவான் தூதுவன்

கடனறிந்து காலங் கருதி இடனறிந்கு

எண்ணி உரைப்பான் தலை. - 687

கடமை, காலம், இடமறிந்து செல்வபவனே தூதுவன்

தூய்மை துணைமை துணிவுடைமை இம்மூன்றின்

வாய்மை வழியுரைப்பான் பண்பு. - 688

தூய்மை, துணை, துணிவு இம்மூன்றும் தூதுவனின் இயல்பு

விடுமாற்றம் வேந்தர்க்கு உரைப்பான் வடுமாற்றம்

வாய்சேரா வன்க ணவன். -689

தன் அரசன் கருத்தை தடுமாற்றமின்றி சொல்பவன் தூதுவன்

இறுதி பயப்பினும் எஞ்சாது இறைவர்க்கு

உறுதி பயப்பதாம் தூது.- 690

தான் அழிவதாயினும் தன் அரசனுக்கு உறுதியுடன் நடப்பவன் தூதுவன்