திருக்குறள் - அதிகாரம் - 34. நிலையாமை

நில்லா வற்றை நிலையின என்றுஉணரும்

புல்லறிவு ஆண்மை கடை.- 331

நிலையில்லாதவற்றை நிலையென உணர்வது அறியாமையே

கூத்தாட்டு அவைக்குழாத் தறே பெருஞ்செல்வம்

போக்கும் அதுவிளிந் தற்று.- 332

கூட்டமும், செல்வமும் கூடுவது போலவே மறையும்

அற்கா இயல்பிற்றுச் செல்வம் அதுபெற்றால்

அற்குப ஆங்கே செயல். - 333

நிலையில்லாத செல்வத்தால் நிலையான அறம் செய்    

நாள்என ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர்ஈரும்

வாள் அது உணர்வார்ப் பெறின்.- 334

நாள் எனத் தோன்றும் காலம், வாழ்நாளைக் குறைக்கும் வாள்

நாச்செற்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை

மேற்சென்று செய்யப் படும்.- 335

நிலையாமையை உணர்ந்து நற் செயல்களைச் செய்க

நெருநல் உளன்ஒருவன் இன்றுஇல்லை என்னும்

பெருமை உடைத்துஇவ் வுலகு.- 336

நேற்றிருந்தவர் இன்றில்லை என்ற நிலையாமையே பெருமை

ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப

கோடியும் அல்ல பல.- 337

நிலையாமையை அறியாதவா்களே மனக்கோட்டை கட்டுவார்கள்

குடம்பை தனித்துஒழியப் புள்பறந் தற்றே

உடம்போடு உயிரிடை நட்பு.- 338

கூடுக்கும் பறவைக்குமான தொடர்பே, உடலுக்கும் உயிருக்கும்

உறங்குவது போலும் சாக்காடு உறங்கி

விழிப்பது போலும் பிறப்பு.- 339

உறங்குவதும், விழிப்பதும் போன்றது இறப்பதும், பிறப்பதும்

புக்கில் அமைந்தின்று கொல்லோ உடம்பினுள்

துச்சில் இருந்த உயிர்க்கு.- 340

உயிரானது எந்த உடலிலும் நிலையாகத் தங்காது