திருக்குறள் - அதிகாரம் - 16. பொறையுடைமை

  

அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை

இகழ்வாரைப் பொறுத்தல் தலை.-151

உன்னை இகழ்வாரையும் நிலம் போலத் தாங்கு

பொறுத்தல் இறப்பினை என்றும் அதனை

மறத்தல் அதனினும் நன்று.- 152

தீமையைப் பொறுத்தலைவிட மறப்பது மிக நன்று

இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால் வன்மையுள்

வன்மை மடவார்ப் பொறை.- 153

விருந்தோம்பாமை வறுமை, அறிவற்றவரைப் பொறுத்தல் வலிமை

நிறையுடைமை நீங்காமை வேண்டின் பொறையுடைமை

போற்றி யொழுகப் படும்.- 154

நிறைவெனப்படுவது பொறுமையின் நிறைவு

ஒறுத்தாரை ஒன்றாக வையாரே வைப்பர்

பொறுத்தாரைப் பொன்போற் பொதிந்து.- 155

தண்டித்தவரை உலகம் மறந்துவிடும், பொறுத்தவரை மறக்காது

ஒறுத்தார்க்கு ஒருநாளை இன்பம் பொறுத்தார்க்குப்

பொன்றுந் துணையும் புகழ்.- 156

நிலையான இன்பமென்பது தீமையைப் பொறுத்தலே

திறனல்ல தற்பிறர் செய்யினும் நோநொந்து 

அறனல்ல செய்யாமை நன்று.-157

தீயைவை பிறர் செய்தாலும் அறனல்லதை செய்யாதிரு

மிகுதியான் மிக்கவை செய்தாரைத் தாம்தம்

தகுதியான் வென்று விடல்.- 158

இன்னா செய்தவரையும் இனிய செய்து வென்றுவிடுக

துறந்தாரின் தூய்மை உடையர் இறந்தார்வாய்

இன்னாச்சொல் நோற்கிற் பவர்.-159

தீய சொற்களைப் பொறுப்பவர் துறவிகளைவிட சிறந்தவராவார்

உண்ணாது நோற்பார் பெரியர் பிறர்சொல்லும்

இன்னாச்சொல் நோற்பாரின் பின்.-160

தவமிருக்கும் துறவிகளும் இன்னா சொல் பொறுப்பாரின் பின்