திருக்குறள் - அதிகாரம் - 13. அடக்கமுடைமை

 

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை

ஆரிருள் உய்த்து விடும்.- 121

அடக்கம் உயர்த்தும், அடங்காமை தாழ்த்தும்

காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம்

அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு.-122

அடக்கத்தைவிட உயிர்க்கு ஆக்கம் வேறில்லை

செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறிவறிந்து

ஆற்றின் அடங்கப் பெறின்.- 123

அறிவன அறிந்து அடங்கியிருத்தல் மேன்மையாகும்

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம்

மலையினும் மாணப் பெரிது.-124

தன்னிலை மாறாமல் அடங்கியிருத்தல் மலையைவிடப் பெரிது

எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்

செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து.- 125

பணிவு நன்று. செல்வர்க்கு அது இன்னொரு செல்வம் போன்றது

ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல் ஆற்றின்

எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து.- 126

ஆமை போன்ற அடக்கம், எழுபிறப்பும் தரும் சிறப்பு

யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்கால்

சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு.- 127

காக்க காக்க நா காக்க, காக்காவிட்டால் உனக்கு வரும் இழுக்கு

ஒன்றானுந் தீச்சொல் பொருட்பயன் உண்டாயின்

நன்றாகா தாகி விடும்.- 128

தீச்சொல் ஒன்றானாலும் அது பிற பெருமைகளை நீக்கிவிடும்

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே

நாவினாற் சுட்ட வடு.- 129

தீயினால் சுட்டபுண் ஆறிவிடும், தீச்சொல் ஆறாதது

கதங்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி

அறம்பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து - 130

அடக்கத்துடன் இருப்பவர்களை அறம் விரும்பும்