இவர்களைப் பார்த்து அழுவதா? சிரிப்பதா?

தமிழகத்தில் வழக்கில் இருக்கும் குழப்பமான மொழிக்கொள்கை காரணமாக, இன்றைய மாணவர்கள் தாய்மொழியான தமிழறிவும் முழுமையாக இல்லாமல் பிறமொழியிலும் தெளிவில்லாமல் இருக்கிறார்கள்.

நேற்று நான் பேருந்துக்காகக் காத்திருந்தேன். என் அருகே எங்க பக்கத்துவீட்டுப் பையனும் பேருந்துக்காகக் காத்திருந்தான். அவன் தனியார் ஆங்கிலவழிப் பள்ளியில் பதினொன்றாம் வகுப்புப் படித்துவருகிறான். நான் செல்லவேண்டிய பேருந்து வந்தவுடன் அதில் செல்லவேண்டும் என அவனிடம் விடைபெற்றேன். அவனோ, அண்ணா நான் செல்லவேண்டிய பேருந்து வந்ததும் என்னை ஏற்றிவிட்டு நீங்கள் செல்லலாமே என்றான். ஏன்டா தம்பி நீ செல்லவேண்டிய பள்ளிக்குத் தான் நிறைய பேருந்துகள் வருமே நீயே செல்லலாமே என்னை ஏன் காத்திருக்கச் சொல்கிறாய் என்றேன். அதற்கு அவன், ஆம் அண்ணா நிறைய பேருந்துகள் வருகின்றன. ஆனால் அதில் பல பேருந்துகளில் தமிழிலேயே ஊர்ப்பெயர் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. ஆங்கிலமாக இருந்தால் நான் விரைவாகப் படித்துவிடுவேன். தமிழ் என்பதால் எனக்குப் படிக்கத்தெரியாது என்றான் அதிர்ந்துபோன நான்.  அவனைப் பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டு அன்று மாலை அவன் பெற்றோரிடம் உங்கள் பையனுக்கு பேருந்துகளில் இருக்கும் ஊர்ப்பெயர்களைக் கூடத் தமிழில் படிக்கத்தெரியவில்லையே ஏன் என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், சிரித்துக்கொண்டே பெருமிதத்துடன் ஆமா ஆமா எங்க பையனுக்கு தமிழ் எழுதப் படிக்கத்தெரியாது. நாங்க அவனை சிறுவயதிலிருந்தே ஆங்கிலவழிப் பள்ளியில் தான் படிக்கவைத்திருக்கிறோம். ஓரளவு தமிழ் பேசுவான். தமிழில் பேசினால் புரிந்துகொள்வான் என்றார்கள். இதைச் சொல்லும்போது அவர்களுக்கு எவ்விதமான மனவருத்தமும் இல்லை.இவ்வளவுக்கும் இந்தக் குடுப்பத்தாரின் தாய்மொழியும் தமிழ்தான்.

இவர்களைப் பார்த்து அழுவதா?சிரிப்பதா? என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை!

இன்றைய தலைமுறையினரே இப்படியிருக்கிறார்கள் என்றால் நாளைய தலைமுறை???