வேர்களைத்தேடி........: !கடவுளை வேண்டிய கடவுள்!

வேர்களைத்தேடி தளத்திற்குத் தங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறேன்... இத்தளத்தில் சங்க இலக்கியம், கணினித்தமிழ் சார்ந்து எனது அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து வருகிறேன். 13 ஆண்டுகளில் 1500க்கும் மேற்பட்ட பதிவுகளை வழங்கியுள்ளேன். தற்போது இந்தியக் குடிமைப் பணித்தேர்வுக்கான விருப்பப் பாடம் தமிழுக்குரிய விளக்கங்களைத் தொடர்ந்து வழங்கி வருகிறேன். தங்கள் மேலான வருகைக்கு நன்றிகளைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

செவ்வாய், 22 நவம்பர், 2011

!கடவுளை வேண்டிய கடவுள்!

கதை தெரியுமா..?
எதிர்த்த வீட்டுப்பொண்ணு அடுத்தவீட்க்காரப் பையனோட ஓடிட்டாளாம்...

சரியாகத் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ,
குத்துமதிப்பாகவோ சொல்லப்படும் இதுபோன்ற செய்திகளைச் சாதாரணமாக இன்றும்கூட நம்மால் கேட்கமுடியும்...

இயல்பான இந்தப் பேச்சுக்கு உள்ளே எத்தனைபேரின் மனப்போராட்டங்களும், வலிகளும், துன்பங்களும் அடங்கியிருக்கின்றன என்பதை நாம் பாதிக்கப்பட்டவராக இருந்தால் மட்டுமே உணர்ந்துகொள்ளமுடியும்.

இதோ வலியுடன் கூடிய பதிவு ஒன்று..

இதில் கொடிய பாலைநிலத்தில் தலைவனுடன் செல்லும் தலைவியின் வலி பெரியதா?

தலைவியைப் பிரிந்து அவளை எண்ணிப் புலம்பும் செவிலியின் வலி பெரியதா?

என்று கண்டறிவது அவ்வளவு எளிதானதாக இல்லை..

இதோ செவிலித்தாயின் புலம்பல்..

தலைவி தலைவனுடன் உடன்போக்கில் சென்றுவிட்டாள்.

தலைவனோ நெடிய வேல் வைத்திருப்பவன்.

வீரமும் வலிமையும் கொண்டவன்.

அவன் மீது கொண்ட காதல் மிகுதியால்.

பெற்றோரையும், உற்றாரையும், வளர்த்தாரையும் மறந்து அவனோடு சென்றுவிட்டாள் தலைவி!

தலைவியின் மீது அன்பைக் கொட்டி வளர்த்தவளல்லவா செவிலித்தாய்!

செவிலியின் மனம் கேட்கவில்லை.

தெய்வங்களிடம் மனம் கசிந்து வேண்டிக்கொள்கிறாள்.

தலைவியோ மென்மையுடையவள்.

அவள் சென்ற பாலைநிலமோ கொடிய வன்மைத்தன்மை கெண்டநிலம்!

கடவுளர்களே என் மகளை நீங்கள் தான் காக்கவேண்டும்..

“என் மகள் சென்ற பாலைநிலம் மரங்களால் நிறைந்து சூரியன் உட்புகாதவாறு நிழல் செறிந்து காணப்படட்டும்!

அவள் நடப்பதற்கு இதமாக மணல் நிறைந்து பாதை அமையட்டும்.

அப்பாதையும் நீண்ட பாதையாக இருக்காமல் மிக குறைவான தூரம் கொண்ட பாதையாக அமையட்டும்.

அவள் தாகத்திற்கு ஏற்ப மழைபொழிந்து அவளுக்குத் தண்ணீர் கிடைக்கட்டும்.!

என்றெல்லாம் வேண்டிக்கொள்கிறாள்.

பாடல் இதோ..

ஞாயிறு காணாத மாண்நிழற் படீஇய

மலைமுதல் சிறுநெறி மணல்மிகத் தாஅய்

தண்மழை தலைய வாகுக – நம் நீத்துச்

சுடர்வாய் நெடுவேல் காளையோடு

மடமா அரிவை போகிய சுரனே

கயமனார்.

குறுந்தொகை -378

மகட் போக்கிய செவிலி தெய்வத்துக்குப் பராயது!

தமிழ்ச்சொல் அறிவோம்.

தாஅய் – பரந்து

காளை – தலைவன்

அரிவை – தலைவி

சுரம் - பாலைநிலம்

செவிலி- தலைவியை வளர்த்த தாய்

உடன்போக்கு- பெற்றோர் அறியாது தலைவி தலைவனுடன் வாழச் செல்லுதல்.

பாடல் வழியே...

தலைவியை ஈன்ற நற்றாயைவிட வளர்த்த செவிலித்தாய்க்கே தலைவி மீது அன்பு மிகுதியாக இருந்தமை இதனால் புலனாகிறது.
தலைவன் நெடுவேல் கொண்டவன் என்பதால் ஆறலைக் கள்வர்கள் குறித்த அச்சம் தன் மகளுக்கு இல்லை என்ற பெருமிதம் தோன்ற சொல்கிறார் செவிலி.
பாலை நிலம் தன்னிலை மாறி தண்ணிய நிலமாக மாறுவது என்பது இயலாத ஒன்றுதான். இருந்தாலும் கடவுளிடம் செவிலி வேண்டுவதன் வழி தாயுள்ளத்தின் அன்பின் ஆழம் அறிவுறுத்தப்படுகிறது.
தலைவிபடும் வழித்துன்பத்தைவிட அவள்மீதுகொண்ட அன்பால் செவிலிபடும் மனத்துன்பம் மிகவும் பெரியதாகவுள்ளது.
இன்னொரு உயிருக்காக மனம் வாடும் செவிலியின் இந்த அன்புள்ளமே என் கண்ணுக்குக் கடவுளாகக் காட்சியளிக்கிறது.
நற்றாயே தலைவியைப் பெற்றெடுத்தாலும் அன்பைக் கொட்டி வளர்ப்பது செவித்தாயே என்னும் சங்ககால வழக்கத்தைப் இப்பாடல் வழியே அறிந்கொள்ளமுடிகிறது.