நிழலானவன்!!

மண் பயனுற வாழ்வதே வாழ்க்கை.
நிலச் சுமையென வாழ்தல் வாழ்க்கையா?

நாம் இல்லாத சூழலில் நம்மைப் பற்றி எண்ணிப்பார்க்க நாம் எத்தனை பேரை சம்பாதித்திருக்கிறோம் என்பதே உண்மையில் நம்வாழ்வில் நாம் சேர்த்த மதிப்புமிக்க செல்வமாகும்.

இதோ மண் பயனுற்ற வாழ்க்கைச் சான்று ஒன்று..

கார்பெயல் தலைஇய காண்பு இன் காலை
களிற்று முக வரியின் தெறுழ் வீ பூப்ப
செம் புற்று ஈயலின் இன் அளைப் புளித்து
மென் தினை யாணர்த்து நந்தும் கொல்லோ
நிழல் இல் நீள் இடைத் தனிமரம் போல
பனை கெழு வேந்தரை இறந்தும்
இரவலர்க்கு ஈயும் வள்ளியோன் நாடே!

புறநானூறு – 119
திணை – பொதுவியல்
துறை – கையறுநிலை

வேள்பாரியைக் கபிலர் பாடியது.

நிழல் இல்லாத நீண்ட வழியில் நின்ற தனிமரம் போல முரசுடை வேந்தரைக் காட்டிலும் மிகுதியாக இரவலர்க்கு வழங்கும் வன்மையுடையவன் வேள்பாரி.

அவனது நாடு, கார்காலத்தில மழை பெய்ததால் காட்சிக்கு இனிய காலமாயிற்று.

தெருழ் மலர்

யானை முகத்தில் உள்ள புள்ளி போலத் தெறுழ் மலர் மலர்ந்தது.

புளிங்கறி

செம்புற்றின் ஈயலை, இனிய மோருடன் கூட்டிச் சமைத்த புளிங்கறியை உடையது பாரிநாடு. மேலும் சிறு தினையாகிய புது வருவாயும் முன்பு உடையதாயிருந்தது.

கையறுநிலை

இனி அது கெட்டொழிந்தது. பாரி இறந்த பிறகு நாடும் கெட்டொழிந்தது. கொடுப்பவரும் இல்லை எனக் கபிலர் கையற்றுப் புலம்புவதாக இப்பாடல் அமைகிறது.

பாடல் வழியே..

1. கையறுநிலை என்றால் கையற்றுப் புலம்புதல் என்ற புறத்துறை விளக்கப்பட்டுள்ளது.
2. நிழல் தரும் தனிமரத்தைப் போன்றவன் பாரி என்ற உவமை மிகவும் இயைபுடையதாகவுள்ளது.
3. யானையின் முகத்தில் உள்ள புள்ளி போலத் தெருழ் மலர் மலர்ந்தது என்ற உவமை புதுமையானதாகக் காட்சியளிக்கிறது.
4. ஈயலை மோருடன் கலந்து புளிங்கறி சமைத்து உண்டனர் என்ற செய்தி சங்ககால மக்களின் உணவுவழக்கத்தை அறிந்துகொள்ளத் துணைநிற்பதாகவுள்ளது.
5. இத்தகைய சிறப்புடைய கொடையாளியான பாரி மறைந்தனன் என்ற கையற்ற புலம்பல் பாரி, மண் பயனுற வாழ்ந்தமைக்குத் தக்க சான்றாக விளங்குகிறது.

“வாழ்ந்தா இப்படியொரு வாழ்க்கை வாழனும்!!!“