நாம் ஏன் நிலவை வணங்குவதில்லை?

நிலவு - வானம் எழுதிய கவிதை!
நிலவு - பாட்டி வாழும் வீடு!
நிலவு - கவிஞர்கள் விழும் பள்ளம்!
நிலவு – அழகு விளையும் நிலம்!
நிலவு – இரவு நேர ஒளிவிளக்கு!
நிலவு - மழலையின் குறுஞ் சிரிப்பு!
நிலவு – காதலியின் முதல் முத்தம்!
நிலவு – வானத்தின் ஒற்றைப் புதையல்!
நிலவு – நம்மோடு வரும் நிழல்!
நிலவு – இரவு நேரத்துப் பாடகி!
நிலவு – ஒளி வழங்கும் வள்ளல்!
நிலவு – பசித்தவன் கொண்ட ஏக்கம்!
நிலவு – ருசித்தவன் விடும் ஏப்பம்!
நிலவு – ஏழை சிந்தும் கண்ணீர்!
நிலவு – கிணற்றில் உள்ள தண்ணீர்!
நிலவு – உடலை வருடும் இளந்தென்றல்!
நிலவு – உள்ளத்தை மயக்கும் மெல்லிசை!
நிலவு – இசையின் கால இடைவெளி!
நிலவு – நாவில் சிந்திய தேன்துளி!
நிலவு – கடவுள் காட்டும் முகம்!
நிலவு – அழகான ஓவியத்தின் இதயம்!
நிலவு - சொர்க்கத்தின் முதல் வாசல்!
நிலவு – சிந்தனையைத் தூண்டும் போதிமரம்
நிலவு – குடிசையின் கூரையில் மலரும் நட்சத்திரமலர்!
பொதுவாக நான் கவிதை எழுதுவது கிடையாது. இயற்கையை எடுத்தியம்பும் போதெல்லாம் என் எழுத்துக்களுக்கு கவிச்சிறகு முளைத்துவிடுகிறது.
நிலவைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் எனக்கு மேற்சொன்ன காட்சிகள் நினைவுக்கு வரும்.
சங்கப்புலவர்களுள் ஒருவரான உறையூரைச் சேர்ந்த மருத்துவன் தாமோதரனார் அவர்களும் நிலவைப் பார்க்கிறார் இவருக்கு சோழ மன்னனின் வெண்கொற்றக் குடை நினைவுக்கு வருகிறதாம்.

இயல்பாக நிலவைத் தொழுவது கிடையாது!
நிலவு சோழனின் வெண்கொற்றக்குடை போல இருப்பதால் தொழப்படுகிறது!
என்கிறார் இந்தப் புலவர்.

கடலின் நடுவே படகினில் ஏற்றி வைத்த விளக்கினைப் போல செவ்வாயின் ஒளி திகழும் மாகமாகிய வான் உச்சியில் முழுமதி நின்று தோன்றும். அதனைச் சுரமாகிய அரிய பாலை வழியில் காட்டில் வாழும் மயிலைப் போன்றவளும் சில வளையல்களை அணிந்தவளுமான விறலியுடன் நானும் கண்டேன். கண்டதும் விரைவாகப் பலமுறை தொழுதோம்.
கடற்கரைக் கழி முகத்திலுள்ள நீரால் விளைந்த உப்பினைச் சுமந்து மலைநாடு நோக்கிச் செல்லும் ஆரக்கால் அமைந்த வண்டி. அதனைப் பள்ளத்தில் ஆழ்ந்துவிடாதபடி வலிமையுடையதும் சுமைதாங்குவதுமான காளை இழுத்துச் செல்லும். அந்த வலிய காளையைப் போன்றவன் எம் அரசன். அவன் வெற்றி முழக்கமிடும் முரசும் தப்பாத வாளும் உடையவனாகிய வளவன். அவனுடைய வெயிலை மறைக்கும் பொருட்டு ஏந்தியதும் அச்சம் தருமாறு விளங்குவதும், முத்துக்கள் பொருந்தியதுமான தலைமையான வெண்கொற்றக்குடையைப் போன்றது நிலவு என்பதால் நிலவைப் பலமுறைத் தொழுதோம்.

முந்நீர் நாப்பட் டிமிற்சுடர் போலச்
செம்மீ னிமைக்கு மாக விசும்பின்
உச்சி நின்ற வுவவுமதி கண்டு
கட்சி மஞ்ஞையிற் சுரமுதல் சேர்ந்த
5.சில்வளை விறலியும் யானும் வல்விரைந்து
தொழுதன மல்லமோ பலவே கானற்
கழியுப்பு முகந்து கன்னாடு மடுக்கும்
ஆரைச் சாகாட் டாழ்ச்சி போக்கும்
உரனுடை நோன்பகட் டன்ன வெங்கோன்
10.வலனிரங்கு முரசின் வாய்வாள் வளவன்
வெயின்மறைக் கொண்ட வுருகெழு சிறப்பின்
மாலை வெண்குடை யொக்குமா லெனவே. புறநானூறு 60
திணை: பாடாண் திணை துறை: குடை மங்கலம்.
சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந் திருமாவளவனை உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார் பாடியது.

பாடல் வழியே.

1.கடலிற் செல்லும் படகில் இரவுக் காலங்களில்
விளங்கேற்றுவர் என்ற அக்கால வழக்கமும், அவ்விளக்கு வானத்தில் இரவில் விளங்கும் செவ்வாய் மீனுக்கு உவமமானது என்ற கூற்றின் வழி பழந்தமிழர்களின் வானியல் அறிவும் புலனாகிறது.

2.இந்தப் பாடலைப் பாடிய புலவர் மருத்துவன் தாமோதரனார் சங்ககாலத்தில் மருத்துவத் தொழில் செய்தார் என்பதும் பெயர் வழியே அறியமுடிகிறது.
3. நிலவை இயல்பாக வணங்குவதில்லை! சோழனின் வெண்கொற்றக் குடையைப் போல இருப்பதால் வணங்குகிறோம் என்ற மன்னின் ஆட்சிச்சிறப்பு அழகாகச் சொல்லப்படுகிறது.

4.சுமை இழுக்கும் காளையைப் போலத் திறமையானவன்,வலிமையானவன் சோழன் என்னும் கருத்து உரைக்கப்படுகிறது.
5.வெண்கொற்றக் குடையின் சிறப்பை உரைக்கும் குடைமங்கலம் என்னும் புறத்துறை விளக்கப்படுகிறது.

“இன்றும் நிலவு இருக்கிறது அரசு இருக்கிறது ஆட்சியிருக்கிறது.
ஆனால் யாரும் நிலவை வணங்குவதில்லை!
ஏன் வெண்கொற்றக் குடை இல்லை என்பதாலா?
நல்லாட்சி இல்லை என்பதாலா?