துபாயா..? அபுதாபியா..?

நான் சுற்றி வளைச்செல்லாம் கேட்க விரும்பல. நேரடியாகவே கேட்குறேன் .

துபாய் போறேன்.. அபுதாபி போறேன்னெல்லாம் சொல்லிட்டு கிளம்பறீங்களே..

நீங்களெல்லாம் போனவுடனே அள்ளிட்டு வருமாறு பொருளெல்லாம் ஒரே இடத்திலேயேவா கிடைக்குது?

உங்களை மாதிரி வெளிநாடு போகாம உள்ளூரிலேயே இருக்கறவங்கள்ளாம் சாப்பிடக்கூட வழியில்லாமலா இருக்காங்க?

வெளிநாடு சென்று ஈட்டும் அந்தப்பொருளை உங்களாள உங்க சொந்த நாட்டிலேயே ஈட்டமுடியாதா?

இப்படி வெளிநாடு போறவங்களப் பார்த்து இன்றும் கேட்கவேண்டிய கேள்வியை சங்ககாலப் பெண்ணொருத்தி கேட்டிருந்தால் இப்படித்தான் கேட்டிருப்பாள்.

(வாழ்நாள் குறைவானது, இளமை அருமையுடையது, முயன்று பொருளீட்டுதல், அறம் செய்தலின் சிறப்பு, பொருள் இல்லாமையின் இழிவு, பொருளின் உயர்வு, அன்பின் சிறப்பு, பிரிவின் கொடுமை, என்பவற்றைத் தோழியிடம் கூறிய தலைவன், பொருள் தேடச்செல்ல எண்ணினான்.

அதற்குத் தோழியோ,
முன்பு நடந்ததைக் கூறி தலைவனின் வெளிநாடு செல்லும் பயனத்தைத் தடுத்தாள்.இதற்குச் செலவழுங்குதல் என்று பெயர்.)


தலைவனே!
அரிய பொருள்களின் மீது எழுந்த ஆசையால் உள்ளம் தூண்ட தலைவியைப் பிரிந்து வேற்றுநாடு சென்றிருக்க எண்ணாதே!
நீ விரும்பித் தலைவியின் தோளில் எழுதிய தொய்யிலும், உன் வலிமையான மார்பில் தலைவி சாய்ந்ததால் ஏற்பட்ட தேமலும மாறுமா? என சிந்தித்துப்பார்.

நீ நன்கு மதித்த பொருளும் தேடச்சென்றவர்கள் நீண்ட காலம் தேடுவன்றி அள்ளிக்கொள்ளுமாறு ஒரே இடத்திலேயேவா கிடைக்கப்போகிறது?

பொருள் தேடப்போகாது, ஒரே இடத்திலேயே இருப்பவர்கள் எல்லாரும உணவுக்குக் கூட வழியில்லாது அழிந்து போகிறார்களா என்ன?

இளமையும், இருவர் உள்ளத்தே ஒத்த காமமும் ஒன்றாக வாய்க்கப்பெற்றவர்கள், பொருளை விரும்புவார்களா?

இல்வாழ்க்கை என்பது இளமையும் காமமும் உள்ளவரை தம்முள் தழுவியும் ஒரு சில நேரம் ஒன்றன் கூறாகிய ஆடையும் உடுப்பவராக வறுமையுற்று வாழ்ந்தாலும் அதனைப்பற்றிக் கவலைப்படாமல் ஒன்றிக் கலந்து அன்புடன் வாழ்வதல்லவோ வாழ்க்கை.

அன்றி பொருளுக்காகப் பிரிந்து சென்ற நீ இளமை கழிந்து பொருளை மட்டும் ஈட்டி வருவதா வாழ்க்கை?

என்று தலைவனிடம் தோழி கேட்டவுடன் சிந்தித்த தலைவன் தன் பயணத்தைத் தவிர்த்து நிறுத்திக்கொண்டான்.
பாடல் இதோ,

அரும் பொருள் வேட்கையின் உள்ளம் துரப்பப்,
பிரிந்து உறை சூழாதி -ஐய! - விரும்பி நீ
என் தோள் எழுதிய தொய்யிலும், யாழ நின்
மைந்து உடை மார்பில் சுணங்கும். நினைத்துக் காண்;
சென்றோர் முகப்பப் பொருளும் கிடவாது;
ஒழிந்தவர் எல்லாரும் உண்ணாதும் செல்லார்;
இளமையும், காமமும் ஓராங்குப் பெற்றார்
வளமை விழைதக்கது உண்டோ? உள நாள்,
ஒரோஒ கை தம்முள் தழீஇ, ஒரோஒ கை
ஒன்றன் கூறு ஆடை உடுப்பவரே ஆயினும்,
ஒன்றினார் வாழ்க்கையே வாழ்க்கை; அரிது அரோ
சென்ற இளமை தரற்கு!கலித்தொகை 18

துபாய் அபுதாபின்னு கிளம்பறவங்களே இதையும் கொஞ்சம் சிந்தித்துப்பாருங்க!

(இந்த இடுகையைப் படித்த நண்பர் ஒருவர் மின்னஞ்சல் வழியே துபாயில் வாழும் வெளிநாட்டினரைப் பற்றி அனுப்பிய நிழற்படம்.... .
இதோ..