குழவி இறப்பினும்....

பசி வந்தால் பத்தும் பறந்து போகும் என்பார் ஒளவையார்.


(மானம் குலம் கல்வி வண்மை அறிவுடைமை
தானம் தவம் உயர்ச்சி தாளாண்மை தேனின்
கசிவந்த சொல்லியர் மேல் காமுறுதல் பத்தும்
பசி வந்திடப் பறந்து போம் (நல்வழி பாடல் 26))

பசியை விடவும் கொடுமையானது தண்ணீர் தாகம். வயிற்றில் தீ எரிவது போல இருக்கும்.

“ கோச்செங்கண்ணனால் சிறைப்பட்ட சேரமன்னன் கணைக்கால் இரும்பொறை, நீர் வேட்கையால் சிறைக்காவலரை நீர் வேண்டினான். சிறைக் காவலன் காலம் தாழ்த்தி தண்ணீர் கொண்டு வந்து தந்தான். அதனை மானத்துக்கு இழுக்காகக் கருதிய சேரன் வடக்கிருந்து உயிர்விட்டான்.“


தமிழர்தம் மானம்
போர்க்களத்தில் அழிய எண்ணுதல்
விழுப்புண் வேட்கை (விழுப்புண் - முகத்தினும் மார் பினும் பட்ட புண். )
ஆகிய பண்புகளை இயம்பும் புறநானூற்றுப் பாடல் காலத்தை வென்று தமிழர் தம் பெருமையைப் பறை சாற்றி நிற்கிறது.


குழவி இறப்பினும், ஊன்தடி பிறப்பினும்,
ஆள் அன்று என்று வாளின் தப்பார்
தொடர்ப்படு ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய
கேளல் கேளிர் வேளாண் சிறுபதம்,
மதுகை இன்றி, வயிற்றுத் தீத் தணியத்,
தாம் இரந்து உண்ணும் அளவை
ஈன்ம ரோ, இவ் உலகத் தானே?
(புறநானூறு-74)

பாடியவர்: சேரமான் கணைக்கா லிரும்பொறை
திணை: பொதுவியல் துறை; முதுமொழிக் காஞ்சி 'தாமே தாங்கிய
தாங்கரும் பையுள்' என்னும் துறைக்குக் காட்டுவர் இளம்பூரணர்

பிள்ளை இறந்து பிறந்தாலும், உருவமின்றித் தசைப் பிண்டமாகப் பிறந்தாலும் அவற்றை ஆள் அல்ல என்று பழந்தமிழர் கருதார். மாறாக அவற்றையும் வாளால் கீறி வடுப்படுத்தியே அடக்கம் செய்தனர். ஏனென்றால் ஒவ்வொரு ஆணும் போர்க்களத்தில் விழுப்புண் பட்டே இறக்க வேண்டும் என்பது அவர்தம் ஆசையாக இருந்தது.

தமிழர் மரபு இவ்வாறு இருக்க,
ஓர் அரசன் போரில் அழியாது புண்பட்டு உயிர்பிழைத்தால், வெற்றி பெற்றவன் தோல்வியுற்றவனை, சங்கிலியால் பிணிக்கப்பட்ட நாய் போல துன்புறுத்துவான். அத்தகைய மனிதம் இல்லாத பகைவர்,
வயிற்றில் தீ போல இருக்கும் தாகத்துக்குத் தண்ணீர் கேட்டால் உடனே தந்துவிடுவார்களா....?

காலம் தாழ்த்தி அவர்கள் தரும் தண்ணீரைக் குடித்து இந்த உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதை விட உயிர் விடுவது எவ்வளவோ மேல் என்கிறது. சேரன் மனம்.

இதுவே பாடலின் பொருள். இப்பாடல் வழி தமிழரின் விழுப்புண் வேட்கை,போர்க்களத்தில் அழிய எண்ணுதல், மற்றும் மானத்துக்காக உயிரையே விடலாம் என்னும் உயர்பண்பு ஆகியவற்றை அறியமுடிகிறது.